احدی‌الراحتین

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحدَالراحَتْین/

اسم مرکب

احدی‌الراحتین (قدیم)‎

1. یکی از دو آسودگی (یا رسیدن به مقصود و یا ناامیدی مطلق).

منابع

فرهنگ بزرگ سخن