احراز‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحراز/کردن/

مصدر فعل متعدی

احرازکردن

1. بدست آوردن، کسب کردن.

   لباس باید با شغلی که شخص دارد یا با منصب و عنوانی که احراز کرده است، تناسب داشته باشد. «محمد قاضی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن