احراق‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحراق/کردن/

مصدر فعل متعدی

احراق‌کردن (قدیم)‎

1. سوزاندن.

   اگر قارورهٔ پر آب در آفتاب نهند ... پنبه و امثال او را بسوزاند ... و اگر قاروره خالی باشد، احراق نکند. «قطب‌الدین شیرازی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن