احرام‌شکن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحرام/شِکَن/

صفت

احرام‌شکن (قدیم)‎

1. آنکه احرام را نقض می‌کند، احرام شکستن.

   احرام شکن بسی‌ست زنهار/ ز احرام شکستنم نگهدار. «نظامی گنجوی»

منابع

• فرهنگ بزرگ‌سخن