احسب

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَحسَب/

صفت

احسب (قدیم)‎

1. با اصل و نسب‌تر، بزرگوارتر.

   القاب آن جناب را چنین نگاشته است: حضرت ... اعلم احسب انسب اعلم. «فسایی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن