احسنت‌زدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَحسنت/زدَن/

مصدر فعل لازم

احسنت‌زدن (قدیم)‎

1. احسنت گفتن.

   بر روی توأم زنند احسنت/ در عشق توأم کنند تحسین.‌«شهید بلخی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن