احضار‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحضار/کردن/

مصدر فعل متعدی

احضارکردن

1. احضار.

   من تبعه خارجه‌ام، هر کس مرا احضار می‌کند، باید از سفارت بخواهد. «حاج سیاح»

---

انگلیسی:call

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن