احن

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحن/

اسم

احن (قدیم)‎

1. کینه‌ها.

   سوختگان آفتابِ احن را ... از حال اعتلال به حال اعتدال آوریم. «رشیدالدین فضل‌الله»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن