احنای سینه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَحنای/سینه/

اسم مرکب

احنای‌سینه (قدیم)‎ (مجاز)‎

1. دل، باطن، ضمیر.

   خاتون را با جماعتی از اصحاب حضرت، کینه‌ای در احنای سینه متمکن گشته بود. «جوینی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن