احوال شخصیه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَحوال/شَخصیه/

اسم مرکب

احوال‌شخصیه (حقوق)‎

1. مجموع صفات و خصوصیاتی که شخص به اعتبار آنها در اجتماع دارای حقوق می‌شود و از آن بهره‌مند می‌گردد، مانند تابعیت (اهلیت)، ازدواج، اقامتگاه و ...

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین