احولی

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَحوَلی/

حاصل مصدر

احولی (قدیم)‎

1. دوبین، دوبینی.

   احولی از چشم ایشان دور کرد/ تا زمین شد عین چرخ لاژورد.‌ «مولوی»

---

ترجمه
انگلیسی: strabismus squint

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن