اختر سنجی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَختَر/سَنجی/

حاصل مصدر

اخترسنجی (نجوم)‎

1. شاخه‌ای از نجوم که در آن، مکان دقیق و حرکات اجرام آسمانی بررسی میشود؛ آسترومتری.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن