اختلاط کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِختلاط/کردَن/

مصدر فعل لازم

اختلاط‌کردن

1. اختلاط. معاشرت کردن، نشست و برخاست کردن، درآمیختن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین