اختلاف افتادن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِختِلاف/اُفتادَن/

مصدر فعل لازم

اختلاف‌افتادن

1. بروز کردن ناسازگاری، بوجود آمدن کش‌مکش.

   بین این دو خانواده اختلاف افتاد و قطع رابطه کردند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن