اختیار کردن

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِختیار/کردن/

مصدر فعل متعدی

اختیارکردن

1. گزیدن، برگزیدن، انتخاب کردن.
2. (قدیم): انتخاب کردن ساعت سعد برای انجام کاری.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین