اخت جور

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اُخت/جور/

اسم مرکب

اخت‌وجور (گفتگو)‎

1. موافق، همدل، هماهنگ.

   این منظره ... با افکار ... اخت‌و‌جور می‌آمد. «صادق هدایت»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن