اخراج بلد کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِخراج/بَلَد/کردن/

اسم مرکب

اخراج‌بلدکردن (قدیم)‎

1. تعبید کردن، تبعید.

   عاقبت ما را اخراج بلد می‌کنند. «میرزا حبیب»

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن