اخرم

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَخرَم/

صفت

اخرم (ادبی)‎

1. در عروض، ویژگی پایه‌ای که در آن مفاعیلن به مفعولن تغییر یافته باشد.
2. شعری که در وزن آن «خرم» واقع شده باشد یعنی «فعولن» را «عولن» و به واژه اخرم اضافه شود. «مفاعلتن» را «فاعلتن» گویند.
3. آنکه بینی‌اش را سوراخ کرده باشند.

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن/ فرهنگ لغت معین