اخرم

(اَ رَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. آن که بینی اش را سوراخ کرده باشند.
2. شعری که در وزن آن «خرم» واقع شده باشد یعنی «فعولن» را «عولن» و به واژة اخرم اضافه شود. «مفاعلتن» را «فاعلتن» گویند.

منابع

• فرهنگ لغت معین