اخفا کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِخفا/کردن/

مصدر فعل متعدی

اخفاکردن (قدیم)‎

1. اخفا.

   هر چند ... اخفا ... کند ... پوشیده نمانَد. «عزالدین محمود»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن