اخلال کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِخلال/کردن/

مصدر فعل لازم

اخلال‌کردن

1. بی‌نظمی و بی‌سامانی بوجود آوردن. کارشکنی کردن.

   حکام ... در امر انتخابات اخلال می‌کردند.‌«حاج سیاح»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن