اخوه ابی

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِخوه/اَبی/

اسم مرکب

اخوه‌ابی (فقه)‎

1. برادران و خواهرانی که از پدر یکی و از مادر جدا باشند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن