اخی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَخِی/

صفت نسبی

اخی (کودکانه)‎

1. کثیف، آلوده، بَد.

   از او بد گفته، آن را اَخ و اَخی و زشت خوانده. «جعفر شهری»

اسم

1. (قدیم): عنوانی که بر رؤسا و اعضای جمعیت‌های جوانمردان و پیروان آیین فتوَّت بویژه در آسیای صغیر اطلاق می‌شده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن