اخ و پف

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَخ/پُف/

اسم مرکب

اَخ‌و‌پُف (گفتگو)‎ (غیرمؤدبانه)‎

1. صوتی حاکی از نفرت و ناخشنودی و تحقیر. اخ و پیف.
2. (مجاز): اظهار بیزاری و تحقیر کردن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن