ادبارآمیز

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِدبار/آمیز/

صفت مفعولی

ادبارآمیز

1. همراه با بدبختی و سیه‌روزی.

   از کار و زندگی ادبارآمیز خود دلسرد و زده شده بود. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن