ادبس

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَدبَس/

صفت

ادبس (قدیم)‎

1. قرمز تیره (چنانکه در اسب و پرنده و مانند آنها).

   ادبس بخواهی، چنان باید که به سیاهی زند و در وی هیچ سپیدی نباشد. «فخرمدبر»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن