ادبیت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَدَبیَّت/

اسم مصدر

ادبیت

1. آگاهی از ادبیات و علوم ادبی.

   پیدا بود که سواد ادبیت و عربیت معمولیِ زمان را هم ندارد. «حمدالله مستوفی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن