ادلال کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِدلال/کردَن/

مصدر فعل لازم

ادلال‌کردن (قدیم)‎

1. ادلال.

   به سبب نسب ... مباهات می‌نمود و ادلال و مفاخرت می‌کرد. «جرفادقانی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن