ادوکلن

فارسی

ریشه لغت

• فرانسوی

آوایش

• /اُدوکُلُن/

اسم

ادوکلن (عطریات)‎

1. مایعی دارای الکل و اسانس‌های معطر که برای خوشبو کردن بدن بکار می‌رود. ادکلن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن