ادکن

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَدکَن/

صفت

ادکن (قدیم)‎

1. برنگ دود، خاکستری مایل به سیاهی. تیره‌گون، خاکستری‌رنگ.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین