اذاعه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِذاعِه/

اسم مصدر

اذاعه (قدیم)‎

1. اذاعت. آشکار ساختن، فاش کردن. اذاعة.
2. از اشاعه عدل و اذاعه احسان ... مورد التفات ... واقع گشتند. «افضل‌الملک»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین