اذعان کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِذعان/کردَن/

مصدر فعل متعدی

اذعان‌کردن

1. اذعان داشتن. ایمان آوردن، معتقد شدن.

   او را به ما نشان بدهید تا ... از صمیم قلب ... به حقیقتی که منظور شماست، اذعان کنیم. «محمدقاضی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن