اذن دخول

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِذن/دُخول/

اسم مرکب

اذن‌دخول

1. اجازه وارد شدن. عباراتی معمولاً به زبان عربی که هنگام ورود به آرامگاه بزرگان دین می‌خوانند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن