اذیال

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَذیال/

اسم مرکب

اذیال (قدیم)‎

1. دامن‌ها. آخر چیزها. جمع ذیل.

   اذیال کمال انبیا و غبارِ گفتنِ اشعاز مبرّاست. «عمادالدین محمود»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین