اذیت دیدن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَذیَّت/دیدن/

مصدر فعل لازم

اذیت‌دیدن (گفتگو)‎

1. متحمل عذاب و ناراحتی شدن؛ گرفتار دردسر و رنجی شدن.

   طفلک با اینکه کاری نکرده، خیلی اذیت دیده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن