اراضی بایر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَراضی/بایِر/

اسم مرکب

اراضی‌بایر (کشاورزی)‎

1. زمین‌های خراب و کِشت نشده. مقابل اراضی دائر.
2. (حقوق): زمینه‌هایی که در آنها کشت و زرع و آبادی نباشد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن