ارتقای رتبه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِرتِقای/رُتبه/

اسم مرکب

ارتقای‌رتبه

1. به رتبه و مقام بالاتر رسیدن.

   انقضای مجلس و ارتقای رتبه صدرات. «افضل‌الملک»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن