ارتیاد

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِرتِیاد/

اسم مصدر

ارتیاد (قدیم)‎

1. طلب کردن، خواستن.

   در ارتیاد آن طلبه بر جاده کمال اتحاد رفته آید. «بهاء‌الدین بغدادی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن