ارتیاض یافتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِرتِیاض/یافتَن/

مصدر فعل لازم

ارتیاض‌یافتن

1. گردن نهادن به تعلیم و آموزش؛ ریاضت کشیدن؛ تحمل کردن سختی برای یادگیری.

   ابوالعباس در صناعت دبیری بضاعتی نداشت و به ممارستِ قلم و مدارستِ ادب ارتیاض نیافته بود. «جرفادقانی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن