ارتیاع

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِرتِیاع/

اسم مصدر

ارتیاع (قدیم)‎

1. ترس و بیم.

   از آن ندای هایل ... رعبی عظیم حادث شد و اَمداد ارتیاع و التیاع در ضمایر متمکن گشت. «جرفادقانی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن