ارت‌دار

فارسی

ریشه لغت

• انگلیسی

آوایش

• /اِرت/دار/

صفت

ارت‌دار (برق)‎

1. ویژگی دستگاه یا قطعه برقی که اتصالی برای ارتباط با سیم زمین دارد. اِرت.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن