ارجاع کردن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اِرجاع/کردَن/

مصدر فعل متعدی

ارجاع‌کردن

1. ارجاع.

   رسیدگی بکار ایشان را به عدلیه ارجاع کرد. «حاج سیاح»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن