اردو بازارچی

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اُردو/بازارچی/

صفت

اردوبازارچی (قدیم)‎

1. معامله کننده در اردو بازار.

   اردوبازارچی و ناظر خرج، همه جور اسباب کار را در ظرف سه چهار روز تهیه دید. «مستوفی‌الممالک»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن