ارز آوردن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَرز/آوردَن/

مصدر فعل لازم

ارز‌آوردن (قدیم)‎

1. موجب افزایش قدر و مرتبه شدن، سبب احترام گشتن.

   چه طرز آرَم که ارز آرد زیان را/ چه برگیرم که درگیرد جهان را؟ «نظامی گنجوی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن