ارشا

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /اِرشا/

اسم مصدر

ارشا (قدیم)‎

1. رشوه دادن.

   از ترجیحی که به غرضْ موسوم و تفصیلی که به ارشا منسوب باشد، اجتناب نماید. «بهاالدین بغدادی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن