ارشادی

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اِرشادی/

صفت نسبی

ارشادی

1. منسوب به ارشاد. راهنمایی کننده.

   نصایح ارشادی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن