ارشاد دادن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اِرشادی/دادَن/

مصدر فعل متعدی

ارشاددادن (قدیم)‎

1. ارشاد کردن.

   کرد زمین بوس و به ره رو نهاد/ کرد چنان کان صنم ارشاد کرد. «محمد جامی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن