ارغون

فارسی

ریشه‌ لغت

• گیرش‌شده از بهاری: ارقون

آوایش

• /اَرغون/

اسم

ارغون (قدیم)‎

1. نوعی اسب سفید تندرو، اسب تند و تیز. نک ارغنون.

   تو را چه ناله کوس و چه ناله ارغن/ به روز جنگ چو باشی نشسته بر ارغون.‌ «قطران تبریزی»

واژه‌های مشتق شده

• ارغون شاه

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین