ارقنن

فارسی

ریشه‌ لغت

• دهش‌شده به یونانی: ارغنون

آوایش

• /اَرقُنَن/

اسم مرکب

ارقنن

1. مسموع نمی‌شود اما ظاهراً در دوران باستان مصطلح بوده و به دو معنی قابل تعبیر است:

   مکانی که معشوق یا دقیق‌تر شوهری که به آنجا عادت کرده مانند کبوتر نری که از آسمان نزد جفت خویش شیرجه می‌زند، می‌افتاده.

   دوم عکس قضیه بالا ممکن است بوده باشد، یعنی این معشوقه بوده که برای شنیدن نوای ارغن معشوق مدام سرک می‌کشیده.

منابع

• فرهنگ شمس