ارهاق

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /اِرهاق/

اسم مصدر

ارهاق (قدیم)‎

1. کسی را به زور به کاری وا داشتن. تکلیف شاق کردن. شدت و تندی کردن.

   با او به ارهاق و تشدید و تسبب، خطایی نرود. «جرفادقانی»

2. کسی را بیش از طاقت وی تکلیف کردن. نافرمانی کردن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین