اره اوره

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَرّه/اورّه/

اسم مرکب

اره‌اوره (عامیانه)‎

1. (طنز)‎: خویشاوندان، بستگان.

   با اره و اوره راه افتادند آمدند خانه ما.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن